öncelikle dogum macerami anlatmadan sunu belirtmeliyimki, dogum öncesi nekadar seminer, jimnastik vs. ne varsa hepsine esim ile beraber gittik. ne nefes teknikleri, masaj teknikleri ögrendik ama malesef ilk sancida bütün bildiklerim beynimden toz olup gitti.
neyse
hastaneye gittigimizde 01.05.2009 saat 10 gibi ilk kontrol ve hastaneye alinma islemlerinden sonra beni, ayni benim gibi dogumu bekleyen 3 bayaninda bulundugu odaya yatirdilar. ben hâla olayin ciddiyetinin farkinda degilimya esimle normal sohbet ediyoruz falan. cünkü hic sancidan eser yok. saatler ilerledikce yanimdaki bayanlardan birtanesi aniden istifar etmeye basladi ve ciglik cigliga onu odadan dogumhaneye götürdüler. o an benimde böyle bir sona dogru hizlica ilerledigimi fark ettim.
icime fena bi korku düstü. acaba keske normal ve PDA ile dogum (PDA nedir?) istemesemiydim diye düsünmedende edemedim. o siralar diger kadinlarda sirayla ciglik cigliga dogumhanenin yolunu tuttular. neyse bi kac saat sonra hatta birisi bebegi ile geri döndü bende daha tik yok.
hemsireler sürekli gelip bi kontrol ediyorlar ama bende ne sanci var nede rahim acilmasi. ama suyum geldigi icin aslinda dogum sürecinin baslamasi gerekiyormus. saat 21.00 civarinda bana sünni-sanci vermeye karar verdiler. ve benim icin karanlik gece basladi.
sünni sancilar baslamaya baslayinca sancinin ne oldugunu o an anlamistim. tabii ben seminerlere vs. gittimya esimle beraber onlari uygulamaya calisiyoruz. nefes taktikleri masajlar falan. benim sncilar iyice fazlasinca ve artik bagirmalarim yanimdaki yeni dogum yapmis bayanlarida rahatsiz edince esimle beni ayri odaya aldilar.
saat 00.00 gibi doktorlar tekrar kontrole geldiler ama hala rahim acilmasi gerceklesmemis ve tekrar sunni sanci. bu kez iyice artik sancilardan agrilardan dolayi olsa gerek bütün sinirmi esimden cikarmaya basladim.
canim benim yaa yanima geliyor elimi tutmaya calisiyor ben "dokunmaaa dokunmaa bana" diye yanimdan kovuyorum. sonra bende uzaklasiyor odanin diger tarafina oturuyor bukezde: "ne diye orada yabanci gibi oturuyorsun ben burda ikimizin cocugunun sancisini cekiyorum masaj yap bana" (: benden daha cok helak olmustu zavallaim.
neyse gece daha bitmedi bi kac kontrolden sonra beni rahatlatacagini düsündükleri icin olsa gerek beni havuza götürdüler. ama gercekten ikinci cocugu suda dogum yöntemini uygulamaya karar verdim. ilik su, mumlar güzel kokular gercekten insani rahatlatiyormus. ben ve esim sabah 5 e kadar o havuzda dinlendik. ben dinlendim ama esim neredeyse havuzun icinde uyuyacakti. sanci geldiginde beraber nefes alip veriyorduk.
sonra bi kontrol daha yapildi ve havuzun (ilik suyun) ise yaradigini gördük cünkü rahim acilmisti dogum icin hersey hazirdi.
dogumhaneye giderken sunni sancinin etkisi gectigi icin artik gercek sancilari hissetmeye baslamistim ne yalan söyleyeim ben daha hayatimda öyle agrilar yasamamistim gerci 3-4 sancidan sonra PDA gerceklesti. hicte öyle korkun bisey degilmis bu PDA.
sonra hemsireler dogumda kimin yanimda olacagini sordu. bende esime baktim eger isterse esim gelebilir dedim. hepsi cok sasirmisti (:
esimde önceden söylemisti gelmek isteidigni ve kabul etti.
aslinda söyle bi düsününce dogumun kendi pek okadar zor degildi. tabi ben PDA sayesinde sancilari hissetmedim sadece dogumun keyfini cikardim diyebilirim.
benden cok esim cok heyecanliydi. ENESimizin ilk saclari göründügünde bana dogru gelip hayatim gördüm oglumuzun saclarini gördüm dokundum ona diye aglamaya baslamisti. dogumhaneye girdikten 6 saat sonra.
saat 12.12 de ENESimiz dünyaya geldi. hemsireler göbek bagini kesmesi icin esime makasi uzattilar ve o da hic tereddüt etmeden göbek bagimizi esim kesti. sonradan sordugumda cok acayip bi duygu oldugunu söyledi. cünkü o kordonu kestikten sonra artik enes bir bireydi artik bana bagli degildi artik o da vardi hayatimizda.
ve böylece ENESimize kavustuk cok sükür. rabbim bütün olmayanlarada bu duygulari yasatsin insallah.
hamileymisim ben
sira geldi.
kontrolün nasil oldugundan bahsetmeme gerek yok bilen bilir zaten normal bir kontrolün nasil oldugunu. sonra doktor hanim hic birsey söylemeden konusma odasina gecti bizde arkasinda tabiki. sonra masanin üzerindeki dosyaya biseyler karalayip benim gözümün icine bakarak "tebrikler hamilesiniz" cümlesini kullandi.
hamile? ben? hamile? cocuk?
o an gözyaslarima hakim olamadigimi hatirliyorum. beynimde ugultular olustu. hani derlerya gözümün önünden filim seridi gibi gecti diye aynen o sekil oldum.
agzimdan tek cikan cümle: ama ben daha hazir degilim. egitimim ne olacak? daha benim bambaska planlarim vardi ama planlarimin arasinda cocuk yoktu. nasil olurda korunmama ragmen o yüzde 0,01 beni bulur????
suan cok pisman olmama ragmen o gün doktordan kürtaj yapan baska bi doktorun kartvizitini almistim ne salakmisim ben.
esimle eve gelirken tek kelime konusmadik ben agladigim icin konusmadim o da benim sakinlesmemi bekledigi icin bisey söylemedi. sonra kafam yerine gelince ben ne yapiyorum neler düsünüyorum diye kendime sordum. nasil olurda kürtaja bukadar karsi olmama ragmen, kürtaj yaptiranlari katil olarak görmeme ragmen ben böyle düsünebilirdim? simdi bide üzerine kendine kizma eklenince kafam iyice allak bullak olmustu.
ertesi gün esimle beraber oturup konusmaya karar verdik artilarini eksilerini vs. konusacaktik ve konustukta esimin sevgisi, benim egitimime saygisi ve yardim sözü vermesi üzerine hamileligi devam ettirmeye karar verdim.
zaten cok kücükmüs enes ozamanlar daha 2-3 haftalik. off allahim nasil ben kürtaji düsündüm sen beni affet yarabbi. suan hala o düsncenin pismanligini yasiyorum.
bi kac haftasonra hormonlar cildirmaya basladi tabiiki. sabah kusma seanslari. herseyden tiksinme duygusu. bu tiksinme duygusu artik esime kadar ulasmisti ve o bile artik gözüme igrenc görünüyordu. cinsellik desen artik tamamen ortaliktan kayp olmustu. arti birde uyku problemlerim cikti ortaya. ögleden sonrayi uyumakla gecirip vampir gibi sabahlara kadar oturuyordum.
ama buarada ben hâla univ. devam ediyorum ve 4-5 aylik hamileyken söyledim arkadaslarima hamile oldugumu. cok sasirdilar. en az benim kadar soke oldular. benki bukadar derslerine bagli, hirsli, azimli ve hedeflerini kesin cizmis birisi olarak nasilda egitimin ortasinda hamile olabilirdim? tabiiki hic alttan alirmiyim hemen oradanda kiviriyordum: ben böyle planladim egitimimi cocuk ile paralell sürdürüp sözde kariyer hayatima cocuk arasi vermeyecekmisim bak bak bak gercegi bi bilseler.
diger hamilelik sendromlarindan bahsetmek istemiyorum bile. sürekli agzima biseyler tikistirilmasi. nutella cikolatali ekmek yapip yaninda salatalik tursusu ile yiyen benden baska varmiydi acaba?
8 aylik hamileyken artik okulun maskotu olmustum zaten zor ayakta duruyordum uzun süre oturmak benim icin ölümdü derslere konsantre olamiyordum. benim oldugum derse icinde "derste sancisi tutarmi acaba" diye düsünerek gelen profösörlerin düsüncelerini gözlerinden okumak hicte zor olmuyordu. bu yüzden dogumdan 25 gün önce derslere girmeyi biraktim. cünkü bu stress hem bana hemde bebegime zarar veriyordu.
neyse günlerden 01.05.2010 sabah kahvaltisindan sonra esime yine bi hastaneye kontrole gidelim dedim cünkü bugün bi anormallik vardi bende. oysaki önceki günlerde ön sancilari gercek sanci sanip bi kac kez gitmistik ve eve gönderilmistik hastaneden.
yine eve gönderilmeyi göze alarak hastaneye gittik. beni gören doktor yine gülümsedi ve cok acelecisiniz cocugunuzda aceleciyse bugün sizi göndermeyecegim diyerek kontrole basladi. sonra konusma odasinda yüzünde kocaaman bir gülümseme ile cantanizi getirdinizmi bebeginiz size kavusmak icin yola cikmis dedi.
ama biz canta falan getirmemistik? ama bizi yine eve göndereceklerdiya hani? ama ben daha doguma hazir degildim offf bende hicbiseye hazir olmuyorum.
neyse yaklasik 20 saat süren dogum macerami birsonraki yazimda yazmak istiyorum.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)