hamileymisim ben

17.09.2008 tarihi ajandamda gayet normal birsekilde jinekolog-randevu diye yazilmisti. saat 14.00 de sirami beklemek icin esimle beraber bekleme odasina yerlestik. beklemekten yoruldugumuz icin sigara molasi icin disari ciktik. nerden bileyim ictigim son en rahat sigaranin o sigara oldugunu.

sira geldi.

kontrolün nasil oldugundan bahsetmeme gerek yok bilen bilir zaten normal bir kontrolün nasil oldugunu. sonra doktor hanim hic birsey söylemeden konusma odasina gecti bizde arkasinda tabiki. sonra masanin üzerindeki dosyaya biseyler karalayip benim gözümün icine bakarak "tebrikler hamilesiniz" cümlesini kullandi.

hamile? ben? hamile? cocuk?

o an gözyaslarima hakim olamadigimi hatirliyorum. beynimde ugultular olustu. hani derlerya gözümün önünden filim seridi gibi gecti diye aynen o sekil oldum.

agzimdan tek cikan cümle: ama ben daha hazir degilim. egitimim ne olacak? daha benim bambaska planlarim vardi ama planlarimin arasinda cocuk yoktu. nasil olurda korunmama ragmen o yüzde 0,01 beni bulur????
suan cok pisman olmama ragmen o gün doktordan kürtaj yapan baska bi doktorun kartvizitini almistim ne salakmisim ben. 


esimle eve gelirken tek kelime konusmadik ben agladigim icin konusmadim o da benim sakinlesmemi bekledigi icin bisey söylemedi. sonra kafam yerine gelince ben ne yapiyorum neler düsünüyorum diye kendime sordum. nasil olurda kürtaja bukadar karsi olmama ragmen, kürtaj yaptiranlari katil olarak görmeme ragmen ben böyle düsünebilirdim? simdi bide üzerine kendine kizma eklenince kafam iyice allak bullak olmustu.

ertesi gün esimle beraber oturup konusmaya karar verdik artilarini eksilerini vs. konusacaktik ve konustukta esimin sevgisi, benim egitimime saygisi ve yardim sözü vermesi üzerine hamileligi devam ettirmeye karar verdim.

zaten cok kücükmüs enes ozamanlar daha 2-3 haftalik. off allahim nasil ben kürtaji düsündüm sen beni affet yarabbi. suan hala o düsncenin pismanligini yasiyorum.

bi kac haftasonra hormonlar cildirmaya basladi tabiiki. sabah kusma seanslari. herseyden tiksinme duygusu. bu tiksinme duygusu artik esime kadar ulasmisti ve o bile artik gözüme igrenc görünüyordu. cinsellik desen artik tamamen ortaliktan kayp olmustu. arti birde uyku problemlerim cikti ortaya. ögleden sonrayi uyumakla gecirip vampir gibi sabahlara kadar oturuyordum.

ama buarada ben hâla univ. devam ediyorum ve 4-5 aylik hamileyken söyledim arkadaslarima hamile oldugumu. cok sasirdilar. en az benim kadar soke oldular. benki bukadar derslerine bagli, hirsli, azimli ve hedeflerini kesin cizmis birisi olarak nasilda egitimin ortasinda hamile olabilirdim? tabiiki hic alttan alirmiyim hemen oradanda kiviriyordum: ben böyle planladim egitimimi cocuk ile paralell sürdürüp sözde kariyer hayatima cocuk arasi vermeyecekmisim bak bak bak gercegi bi bilseler.

diger hamilelik sendromlarindan bahsetmek istemiyorum bile. sürekli agzima biseyler tikistirilmasi. nutella cikolatali ekmek yapip yaninda salatalik tursusu ile yiyen benden baska varmiydi acaba?

8 aylik hamileyken artik okulun maskotu olmustum zaten zor ayakta duruyordum uzun süre oturmak benim icin ölümdü derslere konsantre olamiyordum. benim oldugum derse icinde "derste sancisi tutarmi acaba" diye düsünerek gelen profösörlerin düsüncelerini gözlerinden okumak hicte zor olmuyordu. bu yüzden dogumdan 25 gün önce derslere girmeyi biraktim. cünkü bu stress hem bana hemde bebegime zarar veriyordu.

neyse günlerden 01.05.2010 sabah kahvaltisindan sonra esime yine bi hastaneye kontrole gidelim dedim cünkü bugün bi anormallik vardi bende. oysaki önceki günlerde ön sancilari gercek sanci sanip bi kac kez gitmistik ve eve gönderilmistik hastaneden.

yine eve gönderilmeyi göze alarak hastaneye gittik. beni gören doktor yine gülümsedi ve cok acelecisiniz cocugunuzda aceleciyse bugün sizi göndermeyecegim diyerek kontrole basladi. sonra konusma odasinda yüzünde kocaaman bir gülümseme ile cantanizi getirdinizmi bebeginiz size kavusmak icin yola cikmis dedi.

ama biz canta falan getirmemistik? ama bizi yine eve göndereceklerdiya hani? ama ben daha doguma hazir degildim offf bende hicbiseye hazir olmuyorum.

neyse yaklasik 20 saat süren dogum macerami birsonraki yazimda yazmak istiyorum.





3 yorum:

  1. :))) blog isimlerimiz benziyor. hayırlı olsun.

    YanıtlaSil
  2. tesekkürler. en azindan klavyeler beni dinlemek zorunda baska bir secenekleri yok cünkü :)

    YanıtlaSil
  3. Hayırlı olsun. Benim de blogum var takip etmek isterseniz
    http://biranneikicocuk.blogspot.com

    Not:ben de önce deryaze sandım, sayfayı değiştirmiş heralde diye bakarken farkettim. :)

    YanıtlaSil